Öğretmen arkadaşımın birinin yerine kısa süreliğine derse girdim

Derse girdiğim sınıf 3. Sınıftı, derse girdiğimin 1. Günü bir konu vererek yazi yazmalarını ve bana getirmelerini istedim. Yazilan yazilari ogrenciler bana getiriyordu. Bir öğrenci baktim yerinden kalkmıyor kağıdını getirmiyordu. Ben yanina gittim, kağıdı istedim. Öğrenci vermek istemedi,sıraya uzandim "Kağıdını bana verir misin kızım?" dedim. Baktı ki ben almakta kararlıyım utana sıkıla uzatti. Kâğitta resim cizilmis gibi sadece bir kac cizik vardi. Bu arada çocuklar konusmaya başladı. "Ögretmenim o okuma yazma bilmiyor ki yazi yazamaz" falan demeye basladilar. Neyse sınıfı susturdum. Ders sonrasi disarda E Okuldan öğrendim ki o öğrenci "kaynastirma dedigimiz öğrenme güçlüğü olan bir çocuk."

Son saat ogrencilere "Yarin bir kompozisyon yarismasi yapacagiz ilk üçe giren ogrencilere madalya var." dedim. Ogrencilerde bir sevinç bir heyecan anlatamam.

Ders çıkışı çarşıya gittim tanesi 6 TL den 4 tane madalya yaptirdim. Ertesi gün Türkçe dersinde bir konu verdim, cocuklardan bu konu ile ilgili duygu ve düşüncelerini anlatan kisa bir yazi yazmalarını istedim. Bitirenlerden kagitlarini alip yazılarını okuyarak hazirladigim ölçeğe göre degerlendirmemi yaptim.

En sona yine "Kaynastirma olarak öğrenim gören ogrenci" kaldi. Yanina gittim kağıdını yine vermek istemedi. Baktim bir kac cizik var kagitta."Kızım bittiyse,alayım?" dedim. Gözüme baktı "Bitmediyse biraz daha bekleye bilirim" dedim. Ögrenciler yine atladi "Neyi bitirecek öğretmenim o okuma yazma bilmiyor ki" dediler. Bende "Olabilir o yazma bilmiyor ama duygularini cizerek anlatiyor, oda bana yeter" dedim.
Öğrencinin gözlerine sanki yeni bir ışık geldi. Bir kaç çizik daha atıp kağıdını bana verdi. Tenefüste Okul Müdürüne gittim "Hocam benim derse girdiğim sınıfa bir gelsen, ödül törenimiz var, öğrencilere madalya verecegiz." dedim. Müdür Bey beni iyi tanıdığı icin "Yine bir iş ceviriyorsun 2 gun derse girdigin sinifta ne madalyasi" dedi. "Müdürüm gelince görürsün, hele sen dersde gel" dedim.

Müdür Bey geldi. "Çocuklar dün dedigim gibi yazilan yazilaradan ilk üçe girenlere birer madalya vereceğimi söylemiştim simdi dereceye giren arkadaşlarınızı buraya cagiracagim, okul müdürümüzde onlara madalyasini verecek" dedim. Öğrencileri 1.2.3 ve 4. diye çağırdım.

4. Sırada Kaynaştırma olarak egitim gören ogrenciyi cagirdim. Sınıftan mırıltılar, gürültüler yükseldi "O okuma yazma bilmiyor, o nasil ödül alır?" mealinde sözler. "Çocuklar sizler fikrinizi yazarak anlatmissiniz oda fikrini cizerek anlatmış, yazi ve çizgi kardeştir ikisiylede fikirlerinizi anlatabilirsiniz. Ben arkadaşınızın ne demek istediğini çizgilerinden anladim ve beğendim, o yuzden bu madalyayi hak ettigini düşünüyorum" dedim ve sınıfı susturdum.

O kız öğrencinin bir tahtaya gelişi vardi anlatamam. Madalyayi aldi o gün hiç boynundan çıkarmadı. Müdür Bey "Yavuz Hocam öğretmenliğin özeti bu olsa gerek" dedi.

Gün bitti cocuklar evine gitti. Bir gün sonra çocuklar okula gelmeya basladi. Bende nöbetçi Md. Yrd. olduğum için okulun bahcesinde dolaşıyorum.
Bizim kiz öğrenci yaninda bir bayanla geliyor, annesi olduğunu tahmin ettim " Bayan aglayarak yanima bir geliyor ki anlatamam, yüzünde ki sevinci görmenizi istersim, bayan nerdeyse boynuma sarilacak.

"Hocam sana ne diyeyim, kızım dünden beri nerdeyse sevincinden uyumadi. Bugün okula koşarak geldi. Ilk defa isteyerek okula geliyor" dedi. Bayan hem ağlıyor hemde defalarca teşekkür ediyordu.

O anı burda yazı ile anlatmam imkansiz...

İşin özeti şu; küçük bir dokunuş bir cocukda bir ailede neler yapabiliyor. Birde bunun tam zıddını düşünün küçük bir hata bir cocukda bir ailede bir insanda ne tramvalar yapabilir...
O yuzden biz öğretmenler her yaptığımız işden fazlasiyla mesulüz. Çünkü bir insanin hayatinin büyük bir bölümü bizim elimizde şekilleniyor. "Bizlerin "amaaann boş ver" dedigi bir iş,bir söz,bir davranış neler değiştiriyor neler bir bilsek.
Bu sadece bizler icin değil tüm insanlar için geçerli. Ne olur herkes etrafına "Olumlu bir dokunuşta" bulunsun.

Alıntı: 

Yavuz Selim Yanık