Bazı isimler vardır…
Okununca boğazına bir düğüm oturur insanın.
Şenay Aybüke YALÇIN, işte tam da öyle bir isim.
Henüz 22 yaşındaydı.
Hayat doluydu. Müzik öğretmeniydi.
Çocuklara keman tutmayı, şarkı söylemeyi, neşeyle büyümeyi öğretiyordu.
Ama en çok da vatanını seviyordu.
Bir karne günüydü.
Öğrencilerine sarılıp, yüzleri güldürüp evine dönüyordu.
Ama hain pusular, kahpe planlar izin vermedi.
PKK denilen alçak örgüt,
Bu ülkenin en güzel çiçeklerinden birini,
Daha tam açmadan kopardı.
Aybüke öğretmenimiz, şehit edildi.
Bize düşense unutmamak…
Unutursak, yarın tekrar ölür.
Unutursak, sadece Aybüke’ye değil, vicdanımıza ihanet ederiz.
Bugün, 9 Haziran.
Kalbimizde hâlâ o haberin ateşi var.
Bu ateşi düşürenlere,
O kahpe kurşunu sıkanlara,
Adını her ne koyarsanız koyun; PKK’ya, yandaşına, yardımcısına, suskununa…
Bu günde de, o günde de, her günde lanet olsun!
Aybüke’nin gülüşüyle büyüyen öğrenciler var bugün.
Aybüke’nin adını taşıyan okullar, kütüphaneler, sınıflar var.
O artık bir öğretmenden çok daha fazlası…
O, bu milletin kalbindeki en temiz yer.
Ve oradan hiç silinmeyecek.
Ruhun şad olsun Aybüke.
Sana kıyan eller kurusun.
Vatan sana minnettar.
Eser ATAKAN
9 Haziran 2025
#ŞenayAybükeYalçın